خدا حافظ وینیپگ سلام کلگری

یک سال از آخرین پستی که اینجا گذاشته بودم میگذره ! 

واقعا یک سال گذشت .مثل یک چشم به هم زدن . 

اگربخواهم اتفاقات یک سال گذشته رو به سرعت مرور کنم  خلاصه میشه در : 

- یک ماه گردش در شهر و آشنایی با محیط و انجام کارهای اداری و...

- 3 ماه کلاس زبان  + همزمان پیدا کردن یک کار پروژه ای کوچیک 

- 6 ماه کار در یک دامپروری (!)  

-پیدا کردن کار تخصصی در کلگری و جابجایی به این شهر 

و در حال حاظر حدود یک ماه از زندگی و کار من در کلگری میگذره .   

اینکه در خلال این یک سال چه بر من گذشت و الان نظرم نسبت به کانادا و زندگی در خارج از ایران چیه مفصله . شاید در روزهای آتی مجال و حوصله نوشتن پیدا بکنم . به هر حال مسیر زندگی ما در کانادا  از وینیپگ به کلگری عوض شد و لی  هیچ وقت خاطره 11 ماه زندگی در وینیپگ با خیابان های پر ازدرختش و مردم مهربونش و منطقه Fork  دوست داشتنیش و... را فراموش نخواهم کرد . 

شمارش معکوس...

 این روزهای دم رفتنی خیلی کار ریخته رو سرم . از شرکت در جلسه انجمن اولیا و مربیان دبستان شایان گرفته تا خدا حافظی از عمو و عمه و خاله و دایی و...  

خلاصه اوضاعی داریم.   

شمارش معکوس هم برای رفتن شروع شده .

به پیشنهاد یکی از دوستان عزیز  ساعت پرواز تورنتو به وینیپگ رو حدود  7 ساعت  تغییر دادم .  نزدیک به 7 ساعت توی فرودگاه پیرسون هستم . البته یک ساعتش برای کارهای لندینگ میگذره یک ساعت هم برای مقدمات پرواز به وینیپگ . میمونه 5 ساعت که اون هم فکر میکنم اونقدر جا برای دید زدن تو فرودگاه باشه که متوجه گذر زمان نشم .

فقط دو مورد ذهن من رو مشغول کرده . اول اینکه نمیدونم باید چمدونها رو توی تورنتو تحویل بگیرم یا نه . البته من بلیطم رو از لوفتهانزا گرفتم واز تهران تا فرانکفورت با خود لوفت هانزاست . اما پروازهای تورنتو و وینیپگ ، دو پرواز جداگانه ایرکانادا هستند .حالا نظر علما بر دو قسمه . بعضی میگن باید در اولین فرودگاه در خاک کانادا چمدونها رو تحویل بگیری . بعضی ها هم نظرشون بر اینه که چون بلیط رو از لوفت هانزا خریدم و ایرکانادا هم عضوی از گروه لوفت هانزاست بنابراین نیازی نیست در تورنتو چمدانها رو تحویل بگیریم . با دفتر لوفت هانزا در فرودگاه امام هم تماس گرفتم کسی گوشی رو برنداشت . البته امشب دوباره تماس خواهم گرفت.

مورد دوم تعداد چمدانهاست .با اینکه در سایت لوفت هانزا تعداد چمدانهای مجاز بدون هزینه برای پروازهای اکونومیک 1 چمدان 23 کیلویی اعلام شده ولی وقتی وضعیت رزرو بلیطم رو از طریق سایت چک میکنم تعداد چمدان مجاز رو دو عدد ذکر کرده .

ولی به هر حال من که دو چمدان دارم . 150 دلار هم براش گذاشتم کنار . همین هیجان داستان رو بالا میبره . یا 150 دلار میبازم یا برمیگرده به جیبم.

چمدانها هم در حال پر شدنه . فقط امیدوارم از 23 کیلو بالا نزنه. 

پست های بعدی از آن سوی آبها...

و بالاخره....

ویزا هم رسید. به موقع و بدون اشکال یا غلط تایپی .   

فعلا فقط همین...

تجربه IELTS

دو هفته پیش بالاخره من هم به جمع زخم خوردگان آیلتس پیوستم و آزمون آیلتس دادم!

از اونجایی که در پروسه مهاجرت از من مدرک آیلتس نخواستند و همه چی به خیر و خوشی تموم شد ، من هم تنبلی کردم و برای آزمون خودم رو به صورت جدی  آماده نکردم ولی این اواخر یه چیزی هی منو قلقلک میداد که بابا حالا تو برو یه امتحان بده ضرر نداره ( دویست و پنجاه هزار تومن هم رو بقیه خرجها ) . این بود که یه جا برای آزمون آکادمیک در17 سپتامبر رزرو کردم و آزمون دادم. دیروز هم نتایج رو زدند .

نتیجه 6 در هر چهار اسکیل و نهایتا میانگین 6  بود  .نمیدونم نمره 6 خوبه یا بد و باید برم اونجا ببینم برای ثبت نام دانشگاه کافی هست یا باید کورس های اضافی زبان رو بگذرونم . یا اینکه چند ماه بعد دوباره امتحان بدم . ولی از اینها گذشته هیچ چیز مثل یک تجربه واقعی نمیتونه آدم رو با حال و هوای آزمون آشنا کنه . قبل از آزمون سعی کردم کلیپ های آزمون مصاحبه و  listening رو نگاه کنم و گوش بدم . حتی یک دوره کوتاه مدت هم توی یکی از آموزشگاه های زبان رفتم که خیلی مزخرف بود و فقط پولم رو هدر دادم . هیچ کدوم مثل تجربه آزمون اصلی نمیشه.

به نظر من آدم باید پیه یک بار آزمون دادن و هزینه کردن رو به تنش بماله بعد با توجه به تجربه به دست اومده شروع کنه به آماده سازی برای آزمون و این آماده سازی هم قاعدتا باید از دوره های ترمیک زبان شروع بشه و به دوره های آمادگی تخصصی برای آیلتس که قلق های آزمون دادن رو یاد میده منتهی میشه .

به هر حال تجربه خوبی بود و حداقل الان میدونم از نظر آیلتس تو چه سطحی هستم چون به اعتقاد بنده نمره آیلتس نمیتونه کاملا نشون دهنده سطح تسلط فرد به زبان انگلیسی باشه و مهارت تست زنی و آشنایی با روش آزمون دادن در نمره کسب شده موثره .

********************

هنوز از پاسپورتها خبری نیست و اگر این دوشنبه هم خبری نشه یواش یواش باید نگران بشم !

Decision made!

بله ! بالاخره بعد از حدود چهار سال و نیم از زمان اقدام  چشم ما به جمال عبارت Decision Made  جلوی اسمم در سایت اداره مهاجرت روشن شد. 

اینک مشروح اخبار! 

امروز بعد از 12 روز که از تحویل پاسپورتها به سفارت کانادا در تهران گذشته بود گفتم سایت رو چک کنم ببینم خبری شده یا نه.( البته دیروز هم چک کردم ! بین خودمون باشه !) با کمال تعجب دیدم هر کاری میکنم نمیتونم وارد سایت بشم . چند بار تلاش کردم ولی باز پیغام میداد که اطلاعات شما در سایت موجود نیست! جل الخالق ! بابا همین دیروز همه چی مرتب بود !خلاصه حسابی گیج شده بودم . کم کم داشت افکار منفی میومد سراغم. نکنه بلایی سر پرونده اومده! نکنه انقلابیون سوری ریختن تو سفارت و پرونده ها رو سوزوندن و کامپیوتر هاشون هم ترکوندن!( این قسمت برای بالا بردن هیجان قضیه بود ! ) 

خلاصه آخرین فکری که به ذهنم رسید این بود که از اونجایی که نام فامیلی بنده دو بخشیه و تا الان بین بخش اول و دوم یک خط تیره قرارداده شده بود احتمال دادم ممکنه در زمان بررسی اصل پاسپورتها این مسئله رو متوجه شده باشند و اصلاحش کرده باشند. من هم این بار نام فامیل رو بدون خط تیره وارد کردم و دیییدیییییدیییییدیییییین! بله خودش بود.حدسم درست بود ! نه که خیلی تیزم ( به قول طغرل) ! 

 از حالا باید به مدت دو هفته هم بشینم گوش به زنگ تلفن که دی اچ ال تماس بگیره برای تحویل پاسپورتها. باشه ! این دو هفته هم روش ! دیگه روی ایوب رو از صبر کردن سفید کردم!